■ 3 ساعت رانندگی از مشهد
شمخال بهشتی است دره‌ای شکل که در اختیار دوستداران طبیعت قرار گرفته است تا از بودن در لحظه لحظه آن لذت ببرند. برای رسیدن به شمخال اگر از مشهد راهی می‌شوید، باید سه ساعتی رانندگی کنید و قبل از رسیدن به شهر قوچان مسیر خود را به سمت شهر درگز کج کنید تا در ادامه مسیر، خودتان را به روستای شمخال برسانید.
اگر با خودرو به قصد دیدن شمخال می‌روید، در روستای شمخال هم سوئیت برای شب مانی هست و هم پارکینگ. البته غیر از روستا، با کمتر از یک ساعت می‌توانید خودتان را به سوئیت‌هایی برسانید که تقریباً در ابتدای دره واقع شده‌اند، اما برای استفاده از آن‌ها هماهنگی قبلی را فراموش نکنید. شمخال را هم می‌توان یک روزه پیمود و هم در قالب برنامه‌ای دو روزه. پیشنهاد من به عنوان کسی که شب دره را درک کرده، برنامه دو روزه است؛ تا از سفرتان لذت بیشتری ببرید و نگویید «حیف کاش بیشتر می‌ماندم».

■ فصل خوب شمخال
بهترین فصل سفر به شمخال تابستان و بهار است و هر کدام از این دو فصل زیبایی خود را دارد. حتی در تابستان و در مرداد ماه داغ که ما به شمخال رفته بودیم، می‌بایست پا در آبی می‌گذاشتیم که سرد بود و این سردی در پاییز و یا بهار بیشتر است. احتمال بارندگی و خطر سیل نیز در این دو فصل بالاتر از فصل تابستان است. برای اینکه از سفر به شمخال لذت بیشتری ببرید، وسایل مورد نیاز خود را همراه داشته باشید و در صدر این لوازم، کفش را قرار دهید. اگر شلوار مناسب نداشته باشید، تنها بیم آن است که شلوارتان خیس بشود، اما اگر کفش شما مناسب نباشد به علت اینکه قرار است حدود 20 کیلومتر پیاده روی کنید حتماً پاهایتان آسیب خواهد دید.
کفش‌های کوه و یا در اصطلاح ساق‌دار کفش‌های مناسبی برای رفتن به شمخال نیست چون راه رفتن در آب باعث می‌شود کفش‌هایتان پر از آب بشود و این باعث سختی راه رفتن شما. کفش مناسب برای پیمایش شمخال که رودخانه نیز در آن جریان دارد، صندل‌هایی است که دوام لازم را دارند و از طرفی آسایش پا را هم فراهم می‌کنند و زود هم خشک می‌شوند.

■ شمخال خوشمزه
شمخال هم آب دارد و هم درخت. شما در تابستان می‌توانید در شمخال هم انجیر کوهی بخورید که بسیار خوشمزه است و هم تمشک‌های خوشمزه که البته باید آن‌ها را از دهان تیغ‌های درختش به دست بیاورید. پس به این نکته هم توجه کنید که اگر لباس نامناسب داشته باشید، ممکن است در تمشک‌چینی تیغ‌های بوته‌های تمشک باعث آزار شما بشود. در طول دره چند جایی چشمه‌های آب زلال پیدا می‌شود، اما برای شروع برنامه بهتر است با خودتان لااقل یکی دو بطری کوچک آب همراه داشته باشید. نکته دیگری که می‌تواند پیمایش دره را برای شما شیرین‌تر کند، این است که وسایل علم کردن چایی را همراه داشته باشید تا در فاصله شروع پیاده‌روی صبح تا توقف ظهر برای ناهار، با خوردن چای تازه دم در زیر سایه درختان و در مجاورت آب روان رودخانه، جانی تازه بگیرید.

■ کیسه خواب  
اگر قرار است شب در شمخال بمانید، حتماً برای خودتان کیسه خواب مناسبی داشته باشد و زیرانداز. نقطه مناسب برای اتراق شبانه در دره، قسمتی از دره است که به «کبوترخانه» معروف است. قسمتی در سمت راست دره که اگر صبح ساعت 9 اول دره باشید با توقف‌هایی که در بین راه دارید و با آب تنی‌ها و خوردن تمشک احتمالاً ساعت هفتِ شب به آن جا خواهید رسید. 
سعی کنید برای اینکه بیشتر از سفرتان لذت ببرید، کوله‌ای سبک برای خودتان تدارک ببینید. وقتی به کبوترخانه رسیدید، بیشتر راه را رفته‌اید. فردا فرصت مناسبی است برای اینکه بیشتر تمشک جمع کنید و در مسیر در حوضچه‌های طبیعی که وجود دارد، آب تنی کنید. 

■ یک پیشنهاد دیگر
نکته دیگری که نباید آن را فراموش کنید، اینکه در چند جایی از دره، شما لازم است از دیواره‌های سنگی پایین بروید و برای انجام این کار نیاز است به همدیگر کمک کنید تا شاهد پیش آمدن حادثه‌ای نباشید. قبل از این در این‌جاها نردبان‌هایی بوده است، اما در آخرین سفرم به این دره از نردبان‌ها خبری نبود. پیشنهاد دیگرم این است که اگر گروهی به شمخال می‌روید، حتماً صبحانه را در اتوبوسی که قرار است شما را برساند، صرف کنید تا در وقت شما صرفه‌جویی شود و نکته دیگر اینکه اگر قرار است شب را در دره بخوابید، حتماً روشنایی هم همراه خود داشته باشید. و حرف آخر؛ شمخال دره‌ای است سرشار از زیبایی با دیواره بلند و بسیار زیبا که تو می‌مانی حیران که پایین و جریان زیبای آب و سنگ‌های شسته شده و گیاهان را نگاه کنی یا بالا بلندی‌های سرشارش را. پس دیدن این دره را از دست 
ندهید.

■■■
«کول خرسان» فرصت یک پیاده‌روی لذتبخش را ایجاد می‌کند
رودخانه‌ای در انتهای یک دره زیبا

یکی از آثار طبیعی بی‌نظیر و کمتر شناخته شده استان خوزستان دره‌ای است به نام «کول خرسان» در 25کیلومتری شهر دزفول. این دره بخشی از رشته کوه‌های زاگرس است و آب و هوایی متفاوت را در منطقه‌ای گرم ایجاد کرده است. برای رسیدن به این دره باید ۲۰ تا ۲۵ کیلومتر پیاده‌روی کرد و سختی‌های زیادی را به جان خرید، اما همین که چشمتان به دهانه مملو از گیاه پر سیاوشان بیفتد، تمام خستگی‌هایتان را فراموش می‌کنید و تنها چیزی که فکرتان را مشغول می‌کند، رسیدن به انتهای دره است. ابتدای کول تا انتهای آن در حدود ۱۰ کیلومتر است و در انتهای مسیر دره، سطح آب به حدی افزایش پیدا می‌کند که مجبور به شنا می‌شوید. در نهایت رودخانه خروشان دز نمایان می‌شود و صدای تند آب‌ها و گرداب‌های فراوانش در فضا طنین می‌اندازد. از اینجا به بعد خطر سفر چندین برابر می‌شود و تنها اگر شناگر ماهری باشید، می‌توانید ادامه راه را بروید.

■■■

«دره عشق» چهارمحال و بختیاری از دره‌های معروف ایران است
دره‌ای با آب‌وهواهای متفاوت

روزگاری دره‌ها جزو مناطق اسرارآمیز و ترسناک محسوب می‌شدند، اما امروز زیبایی‌های این پدیده به همه ثابت شده و خیلی‌ از گردشگران کیلومترها سفر می‌کنند تا یک‌جایی مثل دره عشق چهارمحال و بختیاری را ببینند و یک شب در آن اتراق کنند. در هر گوشه از این دره، می‌توان زیبایی تازه‌ای را به تماشا نشست. وجود رودخانه ها، آبشار، روستاها و... همه و همه باعث شده‌اند تا فضایی متفاوت در این منطقه به وجود آید.
ارتفاع کم کناره‌های رودخانه و تغییر بسیار زیاد ارتفاعات در فواصل بسیار کم، باعث شده تا آب و هوایی خاص در این منطقه ایجاد شود و از آب و هوای گرم تا آب و هوای سرد را در فاصله حدود دو تا 3000 متری بتوان لمس کرد. این تنوع آب و هوایی در جنس سنگ‌ها، شیب دامنه‌ها، شکل دامنه‌ها از جمله پرتگاه‌ها، دیواره‌ها، صخره‌ها، دره‌های کوچک و... پوشش گیاهی کاملاً تأثیرگذار بوده است.